Yazarken ben ağladım okurken de sen ağla

Anlatamadıysam sözlerimle sana bu aşkı, bu kalbi al yanına, o anlatsın sana..
Hiç sözlerimi dolandırmayacağım. Romantik kelimelerim, yağmur damlasından ince düşüncelerim tükendi artık. İçimden geldiği gibi yazacağım. En net kelimelerle, en süssüz harflerimle en ağır duygularımı anlatacağım.
Sözlerimin, gözlerinin derinliğinde kaybolduğu yerdeyim. Duygularımın boğazıma düğümlendiği noktadayım.
Çıkartıp kalbimi koyacağım masaya. Al diyeceğim al ve git. Ellerimle sökeceğim kalbimi , bedenimden, kanlar damlarken masaya, al diyeceğim. Eğer gidiyorsan bir yere, bu kalbi de al öyle git.
Zaten aldın, tüm kalbimi, beynimi, hücrelerimi kendine aşık ettin, şimdi gideceksen bu kalbi, bu et parçasını da al öyle git. Sensiz yaşabilirsem, kalpsiz de yaşayabilirim.
Tek bir söz söyleme artık, gitmek geçiyorsa aklından, masadan kanları damlayan bu kalbi de al öyle git. Anlatamadıysam sözlerimle sana bu aşkı, bu kalbi al yanına, o anlatsın sana..
Susturabileceksen içindeki sesi, kırılmayacaksa kolun kanadın, kopmayacaksa papatyadan yaprakların, al bu kalbi de öyle git. Senin için döktüğüm yıldız tozlarının, sana aşık ruhumun yazdığım tüm yazıların, kaynağı bu kalbimdi, onu da yanında götür ve öyle git.
Al bu kalbi, git gidebileceğin kadar uzağa, yazarken ben ağladım, okurken de sen ağla…
…Cihan YAVUZ…