|
03-31-2013, 04:42
|
#1 |
Sevgiliyedir hep okunmayan mektuplar.
"Kimse şu rolü oynamalıyım diye çıkmadı er meydanına..
Bazen istemli, çoğu zaman istemsiz rollerle yürüdü zaman.. Biz daha hangisini seçmeliyiz demeye kalmadan, ördü kader yaşamamız gerekenleri alınlarımız üzerinden. .Çoğu insan memnuniyetsiz olmayı seçti bu oyunda.. Kullanmaya çalışmadan elde olanları, keşkelere boyun büktükçe.. Madem istediklerimizle, yaşadıklarımız arasında büyük uçurumlar var.. Bir kabulleniş yolu olmalı bu haletin de, gitmesini istemediğimiz tüm iyi zamanlar kadar. .Belki sevmektir bu yol, kendisine biçilen rolü.. Sessizce verimlileştirmek,keşkelere geçit vermeden bu sırlı düğümü".. ... Bir köşe başında seninle karşılaşmak vardı oysa sevgili!.. Sevdiği kadar sevilmek aynı yolda. Kuytu köşelerde yazılar yazmak düştü payıma.. Her yazar kadar kalbi yalnızlıklar döküldü avuçlarıma.. Yolun sonunu bilen, o yola çıkmak ister mi?.. Sonunda mahrumiyet olacağını bilenler, yine de sevmeyi seçer mi?.. Yürek ister işte ölesiye sevmek .. Yalnızlığa göğüs gerip, öteleri düşlemek.. Aynı minderde oturup, gökyüzüne bakmak vardı oysa sevgili!. Sevgi tohumları atıp yıldızlara, dünyaya saçılmak vardı.. Ayrı yollarda, yalnızlığı yudumlamak düştü payına. Her yalnız kadar, çakıl taşları döküldü avuçlarına.. Taşlaşmış yüreğinle bakmak ne yazıkki ,yarınlara.. Gizlenmek, sonunda hüsran olacağını bile bile.. ... Hayaller kurdun sen de herkes gibi.. İstemediğin sürprizler, şaşırttı benliğini.. Hesap edilmemiş şeyler vardı masada.. Sınavlar ve insanlar farklıydı zira.. Kabullenmek zordu işte hesapta olmayanları.. Ansızın karşına çıkıp, aşkı, sevgiyi anlatanları.. Akışına bıraktın sen de herşeyi.. Saramaz oldun, sana yabancı gelen şeyleri.. Bazen gururun ve bazen yersiz inadın engelledi senin olanları görmeye.. Kaybettiklerine, kadehler kaldırdın.. ... Şimdi ne geceler ne gündüzler derman olmuyor kaçırdıklarımıza.. Kendi ellerimizle incittiğimiz yarınlarımıza.. Yeniden başlamak oluyor tüm hezeyanların adı.. Yaşanmadan anlaşılmıyor, vefanın gerçek tadı.. Bilinmeyene yapılan bilinçli bir yolculuk bu.. Kendi seçtiklerimizle kurulu bir dünya.. Biz istemeden, kimse giremiyor odalarına.. Biz kanıksamadan sohbetler edilemiyor doya doya.. Ayrı dünyalar deyip çıkıyoruz işin içinden.. Aynı dünyada, ayrı dünyalar olmak da ne?.. ... Şimdi senli sevgilerle, kelimeler kurmuyorum yarınlara.. Sevdikçe, daha bir sarılıyorum kalemime.. Kalem de, söz de sana dair.. Razı oluyorum, ayrılıklarla gelen hazana.. Gücenmeyip, geçmişte yaşanmışlara.. Yola devam etmeye çalışıyorum sadece.. Hazan saymadan, bahara saklanmış güneşi.. Sev emriyle vurulduğum günden beri, durmadan kanıyorum.. Kuytu köşelerde yazı yazmak da güzel sevgili!.. Söz senle başlayıp bitince, söze ermek güzel.. Sabır gerektirse de sevmek bir ömür.. Kederleri atıp ansızın, yola durmak güzel sevgili!.. Gün gelip, yollara vurulmak.. İsyanı asilere emanet edip, rızayı yoldaş etmek.. Kırıp ansızın kadehleri, seven yüreklere kucak açmak.. Ne güzel şey, günahlardan geçip, vefa bilenleri seçmek.. Duvarlardan ibaret sandığımız hayatlarımızda, sevgiyle bir gedik açmak bahara.. Tek başına aşmak yetmiyor sevgili!.. Hayat el ele verenlerle kıymetli.. Bir başına kaçmak değiştirmiyor hiçbir şeyi.. Hayat, kendisiyle yüzleşenlerle samimi.. Anlamak değil aslolan, anladığını yaşamak.. Herşeyi bilmek hüner değil, bildiğini paylaşmaktır sanat.. Yalnız yazar, yalnız bakar, umuda yelken açar seven yürekler.. Yalnız çizer, yalnız kaçar.. yalnız, örerse ağları, duvarlara mahkum olur sevilenler.. Oysa...  Mutluluk mu ? Evet,evet ! ßenim en sevdiğim oyundu o ; küçükken...~ |
|
|
|
 |
| Bookmarks |
| Tag Ekle |
| hep, mektuplar, okunmayan, sevgiliyedir |
|
|
Normal
