[zuzu34]

Affetmek çözümdür aslında, gerçekten affedebiliyorsan elbette! Affettiğini söyleyip dipten dibe içinde öfkeni, kırgınlığını, acısını saklıyorsan, affetmiş sayılmazsın.

Yapan yapacağını yapmış zaten… Tekerleme gibi oldu ama doğrusu bu, zaten canın yanmış, kalbin acımış, hayal kırıklığına uğramışsın. Daha fazla bunu kalbinde taşımanın, sırtında sürekli gezdirmenin anlamı ne?

Senin canını yakanlar veya aldandıkların, yaptıklarının karşılığını görür veya görmez, o yapanla, Yaradan arasında bir sorun. Bunun peşinde düşüp intikam istemek, beddualarının gerçekleştiğini görmek ise, maalesef sana o yapılandan daha büyük acı verir.

Gerçekten affedin! Affetmek kendiniz için çözümdür, onların ne yaptığı ve yaşadığı artık onları ilgilendirir. Peki affedince ne olacak? Sizin için hayat daha kolay olacak!

Ancak buradan şu sonuç çıkmasın, affedin de her şeyi unutun, yeniden inanın ve yeniden aynı saflıkla güvenin demiyorum. Yaşadıklarınızdan ders alın ve cebinize koyun. Yaşam yolu öğrenerek yürüdüğümüz bir seyahattir. Bu öğrendiklerimizle değerleniriz ve doğal olan, birilerinin gelip size bunları öğretmesidir.

Acımadan, kanamadan, düşmeden kim öğrenmiş? Meyve bile olgunlaşmak için güneşin sıcaklığıyla yanarak büyüyor. Yani, bize kötülük ettiğini düşündüklerimizin de hayatımızda bir görevi var. Hiç farkında olmadan belki siz de birilerinin canını yaktınız, onun da dersi siz oldunuz.

Başımıza gelen pek çok şeyden biz sorumluyuz. Bazı kararlar alır, seçimler yapar ve sonuçlarını yaşarız. Kızsak da, kırılsak da, öfkelensek de, sonunda hayat bizimdir. Affedin! Ama gerçekten affedin gitsin çünkü affetmediğiniz herkes sırtınızda bir yük olarak kalacaktır.

Affetmek karşınızdaki için değil, kendiniz için değerli bir armağandır.

Candan Ünal